Vaterpolo reprezentacija Srbije osvajanjem četvrte uzastopne titule šampiona Evrope nastavila je impozantan niz zlatnih medalja na velikim takmičenjima i pokazala dominaciju u tom sportu.
Ogromna riznica trofeja kaže da su “delfini” čak 14 godina svakog ljeta bar jednom dolazili do zlata (Olimpijske igre, Svjetska i Evropska prvenstva, Svjetska liga, Svjetski kup) – a nekad i više puta, a sve je krenulo posle Igara u Atini kada su bili srebrni.
Od tada, gledajući samo najsjajnija odličja, Srbija je došla do nevjerovatne 23 zlatne medalje.
Niz je započet na Svjetskom prvenstvu u Montrealu i Svjetskoj ligi u Beogradu (2005), a onda su se ređali još SL u Atini, Svetski kup u Budimpešti, Evropsko prvenstvo u Beogradu (2006), SL u Berlinu (2007), SL u Ðenovi (2008), SP u Rimu (2009), SK u Oradei, SL u Nišu (2010), SL u Firenci (2011), EP u Ajndhovenu (2012), SL u Čeljabinsku (2013), SK u Almatiju, SL u Dubaiju, EP u Budimpešti (2014), SP u Kazanju, SL u Bergamu (2015), EP u Beogradu, SL u Huidžou, Olimpijskim igrama u Rio de Žaneiru (2016), SL u Ruzi i sad na EP u Barseloni.
Fantastičan uspjeh, vjerovatno jedinstven u sportu ikada, posebno kada se pogleda da su srpski vaterpolisti u tom periodu imali i “kikseve” osvanjem drugih medalja – ukupno još osam.
Ovaj niz govori i da se najbolji rezultati (i ranije bilo mnogo zlata) poklopili od osamostaljenja Srbije 2006. godine kada je i Crna Gora postala veliki rival.
Vrijedi napomenuti da je u jednom trenutku ekipa Dejana Savića bila šampion svih takmičenja kada je krug zatvoren na Olimpijskim igrama u Riju, a prvi poraz doživjela tek poslije pet godina.
Ono što je najbolje u cijeloj priči i glavama Savićevih vaterpolista je – nemaju namjeru da se zaustave do nove “ček point” stanice, Igara u Tokiju 2020.
